RRRauw! 1 jaar

WEEK 1
november

Een week geleden ben je gecremeerd. De volgende dag zie ik je op de hoek bij café Vrijdag chillen. Van jou rest weinig fysiek bewijs. Behalve het plukje haar dat ik direct de eerste ochtend na jouw hemelvaart heb opgevraagd. Over zes weken haal ik jouw asbeker op. Dan keer je als Genie in a Bottle terug en gaan wij weer samenwonen.

Dat plukje haar werd ineens héél belangrijk. Eenmaal alleen thuis na jouw dood speur ik bezeten naar een teken van leven. Specifieker, ik zoek de poedersneeuw aan huidschilfers die de laatste maanden in bed en op de bank als spoor naar jouw verval rondstuift.

Maar nu vind ik niks. Tja, ik heb zelf de bank driftig staan zuigen en buiten jouw voetbalveld fleecedeken van Tiger uitgeklopt. Twee jaar lang zwerft het fleece met ons over de wereld mee. Afgelopen zomer lag jouw voetbalveld op de bank. Kont op de stip. Hoofd in het doel.

Het bed blijft een raadsel. Ik vermoed dat iemand jouw schilfers gedachteloos heeft weggeveegd als roos op de kraag van een pak. En nu ’s avonds voor het eerst alleen word ik daar heel driftig van. Ik voel het type tantrum opkomen dat kinderen hebben inclusief brullen, rood aanlopen en dramatisch rond spinnen op de grond. Zo is breakdancen vast ontstaan. Gelukkig heb ik dat plukje haar.

16 november is jouw euthanasiewens vervuld. Je kunt niet meer. Het is op. Ik zie nu pas op foto’s hoe ziek je bent. Sinds D-Day heb ik zeker honderd waxine lichtjes gebrand. Ik ben er flink mee in de weer. Het is waxine van Ikea. Kwaliteit met een heel beperkte brandduur.

Ik heb bovendien vijf haarden die ik nauwlettend in de gaten houd. Ik ben panisch dat er één kaars opbrandt. Bang dat jouw liefde met de vlam uitdooft. Misschien maak ik me wel zorgen dat jij zonder waxine de weg naar huis niet vindt. De kaarsen als broodkruimels van Hans & Grietje.

De zomer was net zo agressief als jouw kanker. Toch is het opeens herfst, eind november. Het geluid van autobanden op asfalt herinnert aan de novembermaanden dat ons leven normaal was. Jij aan het werk in Den Bosch. Ik in mijn wereld van schrijven, verwonderen en buikfluisteren. Iedere dag ruikt, voelt en hoort als een gewone dag. Ik wacht op je thuiskomst.

Overal zie ik beelden van ons leven samen. Ik vind ze grappig, lief en ontroerend. Soms irritant, saai en stom. Ze doen geen pijn. Als ik jengel, kom terug bij mij of aanhoudend stamp, ik wil dat je terugkomt! val ik halverwege stil. Want zo ziek als jij bent geweest, wens ik alleen maar rust voor jou. Tijdens het jammeren werp ik me op jouw voetbalveld fleecedeken. Of ik trek jouw sokken aan nadat ik ze heb gekust omdat jouw tenen erin hebben gewoond. Op je nachtkastje staat een glas verse mandarijntjes-uit-blik. Ik weet zeker dat je er af en toe nog een partje uit pakt.

RRRauw! vertelt het hilarisch ontroerende jaar van een kleurrijke rouwdouwer die je met de speed of love vanuit de veilige knuffelvortex van haar grot meesleept door een volle bak echte rouw en de liefde die met kwetsbare humor overeind blijft als twee geliefden in drie maanden tijd versneld samen oud worden.

bestel RRRauw! in paperback (188 pagina’s), e-boek en LUISTERboek via www.rrrauw.nl. Het boek ligt in de winkel bij Hijmans Ongerijmd en Boekhandel Het Colofon in Arnhem.

CARINA WIEGMAN (Groningen, 1972) reist, schrijft en geeft taoïstische buikmassage. Ze studeerde levensloop psychologie aan de Open Universiteit en woont in Arnhem. In 2004 loopt ze via een datingsite de liefde van haar leven so far tegen het lijf waarmee ze jaren over de wereld zwerft. RRRauw! is haar biografische debuutroman.

2 comments to “RRRauw! 1 jaar”

You can leave a reply or Trackback this post.
  1. Hoi Carina,

    Ik wil je boek graag bestellen maar vind de manier even niet..

    Wil je me een link oid sturen?

    Liefs,
    Aly

Laat een antwoord achter aan Aly Reactie annuleren

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.