Expeditie Robinson
In februari backpackte ik een maand over de Filipijnen nadat ik de winter remote vanuit Thailand had gewerkt. Niet echt een zwaar leven. Toch had ik behoefte aan een beetje avontuur, een eigen Expeditie Robinson. Zo kwam ik op het eiland Palawan via een dirt road in Port Barton terecht waar je ’s avonds nog gezellig bij een knus zoemende generator dineert.
Na drie dagen chillen werd ik in het water bepoteld door zo’n tropische kwal op extreem hoge poten. Ik bespaar je de details. Het was een beetje een Freek-Vonkje. Gelukkig kun je met Expeditie Robinson het avontuur ook zonder exotische gevaren beleven. Vergrendeld in je comfort zone volg je op donderdagavond de strijd tussen (minder) bekende Nederlanders.
Om te overleven bouwen de eilanders een kamp, scharrelen ze kokosnoten bijeen en worden er sluwe deals gesloten. Robinson werkt als een katalysator voor het gevaar-, jaag-, en zorgsysteem dat diep in de mangrove van ons brein ligt. Alles wordt uit de schatkist gehaald voor de titel Last woMan Standing. De evolutionaire motor maakt overuren.
Gelukkig is er ook ruimte voor ontspanning, reflectie en existentiële vragen. Hoe lig ik in de groep? Wie ben ik? Hoe kom ik over? Als identiteit en imago niet op één lijn liggen, komt de aap snel uit de mouw. Door slaapproblemen en ander tekorten, wiebelt de piramide van Maslow zoals Marlè Janssen op de evenwichtsbalk. In Robinson ga je zeker ook de confrontatie met jezelf aan.
Worden wie je bent, is misschien wel het grootste avontuur van de moderne mens. Als je authentiek durft te zijn, hoef je in ieder geval niet meer zo te strijden. Ik zie de mogelijkheid voor een alternatieve Expeditie Robinson waarin het mindful brain, de hoofdrol krijgt. Een seizoen waarin openheid, compassie en acceptatie Robinson-waardig zijn.
Zou jij kijken? Ik zeker niet. Stiekem smul ik vooral van het onwel en wee van (on)bekend NL. Do try this at home: vanuit de luie stoel en zonder actief gevaar-, jaag- en zorgsysteem op expeditie gaan met de woorden van zenmeester Thich Nhat Hanh: ‘Ik adem in en keer terug naar het eiland in mezelf; ik adem uit en ik ben veilig’. Het lijkt me echt iets voor Soundos.
Carina Wiegman | Studio Levensloop
Carina Wiegman (1972) is psycholoog, ondernemer en backpacker. Van 2013-2015 reisde ze met man en rugzak de wereld over. Sindsdien traint ze Millennials & GenZ in WorkTools & LifeSkills en consult ze bedrijven over haar favoriete generaties.