afbeelding bij column VRIJER van Carina Wiegman

V R I J E R | juli 2023

Nou, dat komt niet meer goed, stel je volslagen nuchter vast. Nee, schudt de maag- darm-leverarts. Vrijdag 27 juli 2018. Ik rol je Rijnstate uit met een uiterste houdbaarheidsdatum. U moet in weken denken, zegt de MDL. Ik ben de laatste maanden onstuimig aan het wieden, pluk tegelijk de nodige mentale onkruid weg en brand […]

foto bij column Carina Wiegman februari 2023 VRIJER

V R I J E R | februari 2023

Ik zit in een klusvacuüm. Sinds ik Las Melendreras heb gekocht, doe ik niets anders. Klusdagen worden –weken, -maanden op het ritme van zagen, schuren, schilderen. There’s Joy in Repetition, zingt Prince. In het begin geniet ik met volle teugen. Het schuren van het keukenblad van donkerbruin hout terug naar vuren, het uitzagen van twee […]

V R I J E R | december 2022

Opa Beilen noemde mij Klientepient. We wandelen, fietsen – ik als peuter in het stuurzitje – en op mijn been speelt hij gitaar wat gigantisch vrolijk kietelt. Taarlili, Opa, de taarlili! En wat geloofde ik in de goedheiligman toen hij me tijdens het Sintfeest van de Beilense buurtvereniging naar voren riep. Sinterklaas heeft vernomen dat […]

afbeelding bij column Vrijer oktober 2022

V R I J E R | oktober 2022

Join me for a ride, zingt 2 Unlimited. Maximum overdrive. Mijn zenuwen vliegen wekenlang de bocht uit in verband met de aankoop van het huis*. Terugschakelen, inparkeren of stationair draaien lukt niet meer. Ik crash, binge op eten – zoet en zout – en voel me vervolgens zo misselijk dat ik alles eruit gooi. Rond […]

Carina Wiegman is VRIJER

VRIJER | september 2022

Op Rumoro spookt het zo heerlijk wanneer de wind uit het westen waait. Mist trekt door het bos als witte wieven en over de bergen dondert het alsof de hemel honger heeft. Eind augustus hoor ik dat ik van Rumoro weg moet. Het huurcontract wordt niet verlengd. Mijn wereld verdampt net nu ik in mijn […]

afbeelding bij VRIJER column van Carina Wiegman

VRIJER | augustus 2022

Ik vind de visboer bij LaPlaza in Llanes nog altijd leuk, ondanks zijn kale landingsstrook, maar hij blikt of bloost niet langer naar me terwijl ik me toch regelmatig aan zijn waar vergaap. En misschien vind ik hem daarom wel leuk – juist omdat hij me the cold shoulder geeft – want eigenlijk ben ik […]

RRRauw! april 2022

Ik haal je in. Twaalfhonderdvijftig dagen na jouw dood. Vandaag overleef ik jou. Ik pak de verhuisdoos waarop ‘D’ staat en neem afscheid van jouw laatste kledingstukken. De sex-averte onderbroek met bloemenprint, jouw rode adidasjasje en het groene t-shirt van Protest. Alles gaat in de zak van Maximo. Ik bijt door en gooi Durga, het […]

RRRauw! februari 2022

Nu ik 50 ben en het (on)nodige meer en meer loslaat, me vrijmaak en loswoel uit jouw dood, wordt het fysieke steeds belangrijker. Niet zozeer de zorg voor maar daadkracht. Doen waarvoor je geboren bent. Misschien dat we met de jaren ontsnappen aan wie we denken te zijn – waar direct het licht op schijnt […]

blog over reizen, schrijven en rouwen

RRRauw! happy 2022

It’s the most wonderful time of the year. In aanloop tot de feestdagen ben ik in opperstslechte stemming. No sh*t. Het is alsof mijn jaar in tranen voorbij trekt. Ik houd als sniksoldaat over mijn verdriet de wacht. Dat ik je juist nu vreselijk mis en me boven alles niet kan voorstellen hoe we omega […]

RRRauw!

Sinds een week zijn alle geiten terug op Rumoro. Pablo, de zoon van Ana Maria en Enrique, trekt met Ducche vroeg de bergen in om de cabras in acht uur naar de boerderij te wandelen. Ik kijk in de namiddag ongeduldig uit het raam om ze tegemoet te turen en luister aandachtig of ik het […]