foto bij column Carina Wiegman februari 2023 VRIJER

V R I J E R | februari 2023

Ik zit in een klusvacuüm. Sinds ik Las Melendreras heb gekocht, doe ik niets anders. Klusdagen worden –weken, -maanden op het ritme van zagen, schuren, schilderen. There’s Joy in Repetition, zingt Prince. In het begin geniet ik met volle teugen. Het schuren van het keukenblad van donkerbruin hout terug naar vuren, het uitzagen van twee […]

Carina Wiegman is VRIJER

VRIJER | september 2022

Op Rumoro spookt het zo heerlijk wanneer de wind uit het westen waait. Mist trekt door het bos als witte wieven en over de bergen dondert het alsof de hemel honger heeft. Eind augustus hoor ik dat ik van Rumoro weg moet. Het huurcontract wordt niet verlengd. Mijn wereld verdampt net nu ik in mijn […]

RRRauw! februari 2022

Nu ik 50 ben en het (on)nodige meer en meer loslaat, me vrijmaak en loswoel uit jouw dood, wordt het fysieke steeds belangrijker. Niet zozeer de zorg voor maar daadkracht. Doen waarvoor je geboren bent. Misschien dat we met de jaren ontsnappen aan wie we denken te zijn – waar direct het licht op schijnt […]

reizen schrijven rouwen roadtrip rouwverwerking schrijven bloggen boekauteur rouwroman

RRRauw!

Ik ben in Groningen voor ‘my first party’. Het is anderhalf jaar geleden dat ik op een borrel ben met meer dan twee personen want jouw crematie telt natuurlijk niet mee. Rond middernacht stap ik verregend ons huis binnen. Ik drink verstandig water, dender in slaap en droom over jou. Jij staat op uit de […]

reizen, schrijven, psychologie

RRRauw!

Op jouw eerste sterfjaardag lees ik voor op Facebook. De geplande remembrance zeg ik af. Het lukt me niet voor familie, vrienden en dierbaren te staan. In onze huiskamer met ons verhaal voelt het samen. Jij en ik. Intiem zoals ik jou enkele dagen voor je dood heb voorgelezen. Na afloop huil ik tot ik […]

rouwroman

RRRauw! 1 jaar

WEEK 1november Een week geleden ben je gecremeerd. De volgende dag zie ik je op de hoek bij café Vrijdag chillen. Van jou rest weinig fysiek bewijs. Behalve het plukje haar dat ik direct de eerste ochtend na jouw hemelvaart heb opgevraagd. Over zes weken haal ik jouw asbeker op. Dan keer je als Genie […]

RRRauw!

Monty is dood. Hij is 5 augustus ingeslapen. Ik kan niet meer thuis zijn. Alles doet pijn. De muren vuren een miljoen beelden op me af. Uit de gordijnen schudt een leven aan letters, woorden en zinnen op. In de tuin wiegt de wilg treurend mee op ons onvervuld verlangen. Negen maanden zonder jou. Mijn lieve […]

RRRauw!

Na de lunch rijd ik uit Llanes weg omhoog naar Rumoro, het familiehuis in Asturias. Jij zit naast mij als gevoels-TomTom zodat ik intuïtief de weg naar boven kronkel. Ik schakel terug naar 1, draai links de laatste scherpe bocht in en zie Rumoro liggen. Op dat moment trekken duizenden gevoelsfragmenten als een magneet naar elkaar toe. […]

RRRauw!

Vrijdag heb ik vijftien jaar liefde gevierd. Ik trein naar Den Haag en plof neer aan het strand van Scheveningen. Jij zorgt voor zon en trekt met de herinnering aan ons geluk alle wolken weg. Ik bestel appelgebak met slagroom. De ober kletst vrolijk over momentjes pakken, vakantiegevoel en genieten. Hij brengt een mini-fles bubbels […]