Ik vind de visboer bij LaPlaza in Llanes nog altijd leuk, ondanks zijn kale landingsstrook, maar hij blikt of bloost niet langer naar me terwijl ik me toch regelmatig aan zijn waar vergaap. En misschien vind ik hem daarom wel leuk – juist omdat hij me the cold shoulder geeft – want eigenlijk ben ik […]
Ik haal je in. Twaalfhonderdvijftig dagen na jouw dood. Vandaag overleef ik jou. Ik pak de verhuisdoos waarop ‘D’ staat en neem afscheid van jouw laatste kledingstukken. De sex-averte onderbroek met bloemenprint, jouw rode adidasjasje en het groene t-shirt van Protest. Alles gaat in de zak van Maximo. Ik bijt door en gooi Durga, het […]
Nu ik 50 ben en het (on)nodige meer en meer loslaat, me vrijmaak en loswoel uit jouw dood, wordt het fysieke steeds belangrijker. Niet zozeer de zorg voor maar daadkracht. Doen waarvoor je geboren bent. Misschien dat we met de jaren ontsnappen aan wie we denken te zijn – waar direct het licht op schijnt […]
It’s the most wonderful time of the year. In aanloop tot de feestdagen ben ik in opperstslechte stemming. No sh*t. Het is alsof mijn jaar in tranen voorbij trekt. Ik houd als sniksoldaat over mijn verdriet de wacht. Dat ik je juist nu vreselijk mis en me boven alles niet kan voorstellen hoe we omega […]
Sinds een week zijn alle geiten terug op Rumoro. Pablo, de zoon van Ana Maria en Enrique, trekt met Ducche vroeg de bergen in om de cabras in acht uur naar de boerderij te wandelen. Ik kijk in de namiddag ongeduldig uit het raam om ze tegemoet te turen en luister aandachtig of ik het […]
Wanneer ik een tour door mijn huis post, valt mijn oog op in a civil partnership. Ik kan me er niet toe zetten mijn status te veranderen. Wat is het Facebook alternatief. Widowed? Single? It’s complicated? Strikt gezien klopt weduwe natuurlijk wel alhoewel het in mijn oren teveel als damaged goods in plaats van dating […]
Op de luchthaven van Rotterdam hoor ik mijn naam. Ik kijk achterom. Het is Amor, RRRauw! lezeres van het eerste uur. Ze vliegt naar haar ouders in Torrelavega op zo’n vijfenzestig kilometer van Rumoro en is zo verbonden met deze streek. Ik voel me niet Spaans, niet Nederlands, zegt Amor. Soms is het gewoon zo […]
Duizend Dagen Dood. In de opslag graai ik tussen onze spullen alsof het de Drie Dwaze Dagen van de Bijenkorf zijn. Ik herpak kleding, wikkel ons servies in bubbeltjesfolie en tape dozen dicht terwijl de Koele Kikker me bemoedigend toelacht. Op de onderste verhuisdoos staat D. Ik open hem nietsvermoedend en zie als eerste jouw […]
Waar ben jij?! Ik heb de laatste jaren, maanden, weken zo het heen-en-weer dat jij uit beeld verdwijnt. Jij staat op een zijspoor, afgerangeerd van mijn gevoel. De eerste dagen in Asturias vlieg ik alle kanten uit. Ik ben te onrustig om tot stilstand te komen. Op de begraafplaats in Parres vraag ik jouw abuelos […]
Ik gooi mokkend de mandarijntjes-uit-blik weg omdat de verpakking ver over datum is. Jouw dood ben ik zat. En wanneer ik schrijf over jou en wij wil dat nog helemaal niet zeggen dat jij 15 jaar samen hetzelfde ervaart. 11 maart 2004 maak jij first contact. We schrijven een maand over ditjes en datjes, het […]