500 dagen rouw. Ik zet ons huis te koop en geef op om te winnen. Een vriendin zegt dat ze het begrijpt. Ik zou ook niet willen wonen in het huis waar mijn lief is gestorven. Het klinkt ver van mijn waarheid. Want het is niet de periode van drie maanden dat jij ziek bent […]
Cupido schiet raak*. Mijn hart veert op alsof ik mijn elleboog stoot precies op het elektrisch botje. De zwaartekracht trekt me vijftien maanden uit mijn slaap de diepte in. Ik ga naar bed, bedenk dat ik vast niet nog verder de rouwput in kan worden gezogen maar weet dat ik de volgende dag gewoon weer […]
Je bent thuis. Ik heb jouw as naar Rumoro, het familiehuis in Asturias, gereden. Het is de plek waar we gelukkig zijn, ieder in een andere levensfase. Jij als peuter, kleuter en puber. Ik als bijna-vijftiger. Voor vertrek geeft de eigenaar van Bomboca in Arnhem nog twee heerlijke pasteis de nata mee. Ik rijd eerst […]
Op jouw eerste sterfjaardag lees ik voor op Facebook. De geplande remembrance zeg ik af. Het lukt me niet voor familie, vrienden en dierbaren te staan. In onze huiskamer met ons verhaal voelt het samen. Jij en ik. Intiem zoals ik jou enkele dagen voor je dood heb voorgelezen. Na afloop huil ik tot ik […]
RRRauw! ligt bij de drukker. Het is alsof ik je opnieuw ons huis uit draag. Ik verwelkom de wintertijd en sla de deur dicht voor de zomer. Met de klok terug keer ik van nature dieper in mijn hol. Ik houd van deze tijd van het jaar. De winkels liggen zo heerlijk vol binnenwereldfluf. Over […]
Monty is dood. Hij is 5 augustus ingeslapen. Ik kan niet meer thuis zijn. Alles doet pijn. De muren vuren een miljoen beelden op me af. Uit de gordijnen schudt een leven aan letters, woorden en zinnen op. In de tuin wiegt de wilg treurend mee op ons onvervuld verlangen. Negen maanden zonder jou. Mijn lieve […]
Het is rond. Ik heb een huisje-boompje-beestje oppas. In september schrijf ik op Rumoro. Ik breng mijn backpack naar Zeist. Je ouders rijden de dag erop al naar Spanje. Onderweg moedig je me aan met één van jouw favoriete nummers, ‘Hold On’ van de Alabama Shakes. Ik zet vol in en haal op iedere ‘Hold On’ […]
Donderdagavond fiets ik voor het eerst sinds jouw dood na zessen de deur uit. Mijn Missie: boekhandel Colofon. Onderweg zie ik ons plekje bij cafe Vrijdag, Così en Metropool bezet. Ik ontvlam licht omdat iemand jouw plek durft in te nemen en herhaal ‘colofon, colofon, colofon’ als mantra tot ik weer rustig ben. Voor het stoplicht […]
26 weken rouw. Ik pak je hand. In je arm zit het infuus waardoor de dood straks naar binnen sluipt. Je neemt een laatste partje mandarijn-uit-blik. ‘De dokter is er’, zeg ik. Nog even en je bent vrij. 26 weken. Ik weet nog goed dat we een half jaar op reis waren. We zaten in […]
11 maart 2004 | ‘Ik zag je foto en viel meteen op je uitstraling, lach en mooie ogen. Ik ben niet naarstig op zoek. Heb het als single ook goed naar mijn zin. Maar een leuke meid die me aanvult, is natuurlijk altijd welkom. Kijk eerst maar of ik jou aanspreek. Ik hoop van je […]