26 weken rouw. Ik pak je hand. In je arm zit het infuus waardoor de dood straks naar binnen sluipt. Je neemt een laatste partje mandarijn-uit-blik. ‘De dokter is er’, zeg ik. Nog even en je bent vrij. 26 weken. Ik weet nog goed dat we een half jaar op reis waren. We zaten in […]
Op Koningsdag sta ik op met Sade’s Your Love is King. Ik trek de massa niet en pak vroeg de trein naar Deventer om naar een campertje te kijken. Onderweg reis ik terug naar 2004. Ons eerste Oranjefeest. We staan op de rommelmarkt, verdienen 195 euro en boeken bij thuiskomst direct twee tickets naar Barcelona. […]
Ik ben zondag naar Londen gevlogen voor 24 uur met Elena onze reisvriendin uit de VS. We vierden kerst in Goa, wachtten 10 dagen in Kathmandu op ons Indiase visum en aten pannenkoek in een van de hoogste kloosters van Tibet nadat het Chinese leger ons uit Everest Basecamp evacueerde. Ik heb zoveel lol dat het […]
11 maart 2004 | ‘Ik zag je foto en viel meteen op je uitstraling, lach en mooie ogen. Ik ben niet naarstig op zoek. Heb het als single ook goed naar mijn zin. Maar een leuke meid die me aanvult, is natuurlijk altijd welkom. Kijk eerst maar of ik jou aanspreek. Ik hoop van je […]
100 dagen RRRauw! Ik heb jou zaterdag omarmd met onze wandeling via de parken rondom Arnhem, eindigend bij Café Vrijdag waar ik urenlang met Natasja heb gezeten. Zij begreep direct dat de ZaMiBo best om 12.30 kan beginnen. Soms is het de onrust, het voelen en denken dat beweegt. Vandaag ben ik voor mezelf op […]
Morgen masseer ik voor het eerst weer buiken. Het vertrouwde is tegelijk vriend en vijand. Ook in het dagelijkse, gewone mis ik je het meest. En er zit nogal wat van dat ‘gewone’ in een uur, dag of week. Ik beweeg mee op een vast ritme van stilte, aandacht en zachtheid. Mijn magical morning routine draagt de […]
1 januari loop ik naar de stad voor een oliebol en glas bubbels. Ik pak vijf euro uit het roze spaarvarken dat jij graag vet mestte om er samen iets leuks mee te doen. Onderweg zie ik een regenboog die niet helemaal lekker uit de verf komt. Het tekent in van dat waterige aquarel of […]
Jou achterlaten in 2018 voelt als een vreselijk verraad. Alsof ik je laat vallen, dump, in de steek laat. Ik vond het al erg dat de tijd gewoon doortikte na 16 november. Dat jouw sterfmaand overging in een andere maand en het december werd. Het keer op keer vrijdag wordt en de weken mij steeds verder […]
Derde Kerstdag 2012 zijn we getrouwd. We wilden als geregistreerd partners over de wereld zwerven. Zaken regelen voor als het fout zou gaan. We zijn de dans wel eens ontsprongen. Zo raakten we in Tibet ingesneeuwd op 5400 meter hoogte. Everest Basecamp. Het Chinese leger kwam ons uiteindelijk redden: “Hi! We are the Chinese Army. […]
Het verdriet om jouw dood voelt als lood in mijn lijf. Het wordt elke dag zwaarder. Ik houd mezelf gaande met wandelen, poetsen, tuinieren. Al zit ik ook uren te Netflixen. Ik blijf uit voorzorg in beweging want ik wil niet door het gewicht van mijn tranen zakken. Of de diepte invallen omdat onder mij […]