foto bij column Carina Wiegman februari 2023 VRIJER

V R I J E R | februari 2023

Ik zit in een klusvacuüm. Sinds ik Las Melendreras heb gekocht, doe ik niets anders. Klusdagen worden –weken, -maanden op het ritme van zagen, schuren, schilderen. There’s Joy in Repetition, zingt Prince. In het begin geniet ik met volle teugen. Het schuren van het keukenblad van donkerbruin hout terug naar vuren, het uitzagen van twee […]

reizen, schrijven, psychologie

RRRauw!

Op jouw eerste sterfjaardag lees ik voor op Facebook. De geplande remembrance zeg ik af. Het lukt me niet voor familie, vrienden en dierbaren te staan. In onze huiskamer met ons verhaal voelt het samen. Jij en ik. Intiem zoals ik jou enkele dagen voor je dood heb voorgelezen. Na afloop huil ik tot ik […]

RRRauw!

Monty is dood. Hij is 5 augustus ingeslapen. Ik kan niet meer thuis zijn. Alles doet pijn. De muren vuren een miljoen beelden op me af. Uit de gordijnen schudt een leven aan letters, woorden en zinnen op. In de tuin wiegt de wilg treurend mee op ons onvervuld verlangen. Negen maanden zonder jou. Mijn lieve […]

RRRauw!

Het is rond. Ik heb een huisje-boompje-beestje oppas. In september schrijf ik op Rumoro. Ik breng mijn backpack naar Zeist. Je ouders rijden de dag erop al naar Spanje. Onderweg moedig je me aan met één van jouw favoriete nummers, ‘Hold On’ van de Alabama Shakes. Ik zet vol in en haal op iedere ‘Hold On’ […]

RRRauw!

Na de lunch rijd ik uit Llanes weg omhoog naar Rumoro, het familiehuis in Asturias. Jij zit naast mij als gevoels-TomTom zodat ik intuïtief de weg naar boven kronkel. Ik schakel terug naar 1, draai links de laatste scherpe bocht in en zie Rumoro liggen. Op dat moment trekken duizenden gevoelsfragmenten als een magneet naar elkaar toe. […]

RRRauw!

Jou achterlaten in 2018 voelt als een vreselijk verraad. Alsof ik je laat vallen, dump, in de steek laat. Ik vond het al erg dat de tijd gewoon doortikte na 16 november. Dat jouw sterfmaand overging in een andere maand en het december werd. Het keer op keer vrijdag wordt en de weken mij steeds verder […]

RRRauw!

Derde Kerstdag 2012 zijn we getrouwd. We wilden als geregistreerd partners over de wereld zwerven. Zaken regelen voor als het fout zou gaan. We zijn de dans wel eens ontsprongen. Zo raakten we in Tibet ingesneeuwd op 5400 meter hoogte. Everest Basecamp. Het Chinese leger kwam ons uiteindelijk redden: “Hi! We are the Chinese Army. […]

RRRauw!!

Het verdriet om jouw dood voelt als lood in mijn lijf. Het wordt elke dag zwaarder. Ik houd mezelf gaande met wandelen, poetsen, tuinieren. Al zit ik ook uren te Netflixen. Ik blijf uit voorzorg in beweging want ik wil niet door het gewicht van mijn tranen zakken. Of de diepte invallen omdat onder mij […]